Yukio Mishima III,

ή πως η αυτοκτονία μπορεί να είναι μια θαρραλέα πράξη.

Ο αδιαμφισβήτητος κανόνας είναι πως αυτοκτονία είναι μια πράξη δειλών ανθρώπων που με την πράξη τους αυτή απλά διαφεύγουν από τα "ζόρια" ή μια απελπισμένη, έστω και έσχατη κραυγή για βοήθεια ή το αποτέλεσμα ενός διαταραγμένου ψυχικού κόσμου. Αυτά είναι ο κανόνας.

Αλλά όπως κάθε κανόνας έχει τις εξαιρέσεις του, έτσι κι αυτός έχει τις δικές του...

Εξαίρεση για παράδειγμα είναι ο καρκινοπαθής που επιθυμώντας να διατηρήσει την αξιοπρέπεια του διεκδικεί και πετυχαίνει ένα αξιοπρεπές φινάλε κι όχι ένα αργό και οδυνηρό "λιώσιμο"... Εξαίρεση είναι ο ανθρωπος που παραδίδει τη θέση του σε κάποιο μικρό παιδή μια σωσίβια λέσβο και επιλέγει να γλιστρήσει στα κρύα νερά, δηλαδή στο σίγουρο θάνατο: κι αυτός αυτοκτονεί...

Υπό την έννοια αυτή η "αυτοκτονία" μπορεί να είναι μια πράξη γενναιότητας. Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα ανθρώπων που επέλεξαν - παρότι οι ίδιοι μπορούσαν να διαφύγουν - να μείνουν και να υπερασπιστούν τις ιδέες τους μέχρι τέλους. Με αυτόν τον τρόπο οι φορείς της ιδέας (οι άνθρωποι) χάνονται, η ιδέα όμως δυναμώνει...

Ας αναφέρω εδώ ένα παράδειγμα. Πολλοί γνωρίζουν πως ο Μωάμεθ ο Πορθητής πρόσφερε στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο το δικαίωμα να διατηρήσει τον τίτλο του και μια σίγουρη ζωή, αρκεί να του παρέδιδε την Βασιλεύουσα. Αλλά ελάχιστοι ξέρουν πως ο Κωνσταντίνος ακόμη και την τελευταία στιγμή μπορούσε να ξεφύγει με κάποιο ενετικό πλοίο. Ο ίδιος επέλεξε να μείνει και να πεθάνει πολεμώντας σηματοδοτώντας έτσι την αναγέννηση του ελληνισμού!!! Αν παρέδιδε την Πόλη τότε ο Λαός του δεν θα υπέκυπτε μαχόμενος, αλλά θα καλοσώριζε τον ξένο ζυγό, άρα σε μια δυο γενιές πολύ πιθανόν να είχε εξισλαμιστεί. Το παράδειγμα που έδωσε ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος με το θάνατο (κατ' ουσία με την αυτοκτονία του) είναι απείρως σημαντικότερο από τη ζωή του!!!

Ανάλογο παράδειγμα είναι σίγουρα ο Mishima. Με την τελετουργική του αυτοκτονία κατέγραψε τη φωνή μιας Ιαπωνίας που ερχόταν από τα βάθη του χρόνου. Εκατοντάδες χιλιάδες Ιάπωνες πέθαναν στον πόλεμο. Ο θάνατος όμως ενός - δηλαδή του Mishima - είχε σε συμβολικό επίπεδο πολύ μεγαλύτερη σημασία...

Ο Mishima επέλεξε να πεθάνει... Πέθανε υπερασπιζόμενος την αντίληψη του για τον κόσμο. Τα πράγματα είναι απλά: αν δεν είσαι έτοιμος να θυσιαστείς για αυτά που πιστεύεις και αγαπάς, τότε ή εσύ δεν αξίζεις, ή αυτά που έχεις μέσα σου!!! Ο Mishima απέδειξε με την τελετουργική του αυτοκτονία πως άξιζε τουλάχιστον αυτός...

Πίπης

ΥΓ. Περισσότερες πληροφορίες για το "σεπούκου" θα βρεί - αν κάποιος ενδιαφέρεται - εδώ