"Παράξενες" μορφές επικοινωνίας

Όσο τρελό κι αν φαίνεται υπάρχουν μορφές επικοινωνίας που δεν μπορούν να μπουν σε κουτάκια και να πούμε ότι πρόκειται για "λεκτική", "γραπτή", "ασύρματη" ή δεν ξέρω τι άλλη επικοινωνία. Μερικές φορές δεν πρόκειται για επικοινωνία καν μεταξύ ανθρώπων ή ομάδων ανθρώπων αλλά ανθρώπων και ζώων (ας πούμε...) ή επικοινωνίας που σε κανένα καλούπι δεν μπορεί να μπει. Προσωπικά έχω προσωπική εμπειρία από δύο τέτοια είδη επικοινωνίας που μπορώ να μοιραστώ με όποιον κάνει το λάθος και διαβάζει τις μπούρδες μου.

Κάποτε που λέτε υπήρξα κι εγώ έφηβος. Οι γονείς μου λοιπόν έφευγαν τα Σαββατοκύριακα για το εξοχικό μας και με άφηναν μόνο μου... Και φυσικά εγώ οργίζα με κάθε πιθανή ερμηνεία που μπορεί να λάβει η λέξη αυτή. Δυστυχώς για μένα όμως οι δικοί μου δεν είχαν συγκεκριμένη ώρα ή μέρα που θα επέστρεφαν. Μιας και ο πατέρας μου ήταν καπετάνιος σε ένα πλοίο που έκανε πετραιέλευση σε άλλα μεγαλύτερα πλοία μπορεί να αναγκαζόταν να επιστρέψει για να πιάσει δουλειά το Σάββατο, την Κυριακή ή την Δευτέρα. Πράγμα πολύ κακό μιας και δεν υπήρχε και περίπτωση να με ενημερώσουν για την επιστροφή τους.

Love Me, Love My Dog, Joshua Reynolds

Τότε είχα βρεθεί να φροντίζω δύο σκυλιά... Τον Μπούμερ και τον Εκτορα. Ο μεν πρώτος ένας καθαρόαιμος κοπρίτης με το γονίδιο από γκριφόν και κανίς να επικρατεί. Ο άλλος ήταν ένα υπέροχο γερμανικό τσομπανόσκυλο. Παρατήρησα λοιπόν πως πέντε λεπτά πριν φτάσουν οι δικοί μου στην πόρτα τα σκυλιά τρελαίνονταν!!! Άρχιζαν ξαφνικά να τρέχουν πάνω κάτω, να γδέρνουν την πόρτα, να πηδάνε πάνω μου και ύστερα να ξανατρέχουν στην εξώπορτα του διαμερίσματος. Δεν χρειάστηκε πολύ μυαλό για να καταλάβω πως απλά τα σκυλιά ήξεραν πως οι γονείς μου επέστρεφαν και γι΄αυτό το λόγο έκαναν σαν τρελά...

Προσπάθησα να ερμηνεύσω το φαινόμενο με διάφορους τρόπους. Με την μυρωδιά ας πούμε. Έκλεισα πόρτες και παράθυρα, απέκλεισα τα σκυλιά στα μέσα δωμάτια. Τίποτε. Το κατάλαβαιναν. Επαιξα με τον ήχο και τους έβαλα να παρκάρουν δρόμους παρακάτω. Τους έβαλα να αλλάξουν αυτοκίνητο ώστε να είναι διαφορετικός ο ήχος. Τίποτε... Τα σκυλιά ήξεραν αυτό που δεν ήξερα εγώ. Με κάποιο τρόπο (μην ακούσω μαλακίες εδώ για μεταφυσικές παπαριές) έφτανε το μήνυμα της άφιξης των δικών μου στα σκυλιά... Πομπός  -> μήνυμα -> δέκτης. Κλασσική επικοινωνία δηλαδή...

Να μην τα πολυλογούμε αυτό κράτησε χρόνια... Το σύστημα συναγερμού (Έκτορας - Μπούμερ) λειτούργησε άψογα για χρόνια. Οι δικοί μου ποτέ δεν έπιασαν κανέναν στο σπίτι με κατεβασμένα τα βρακιά... Ποτέ δεν κατάλαβα πως λειτουργούσε ο συγκεκριμένος συναγερμός, αλλά σίγουρα λειτούργησε καλά και υπέρ μου...

Αύριο - καλά να 'μαστε - η άλλη περίπτωση...

Πίπης