Καλημέρα σας.
Σήμερα δεν θα σας γράψει ο Πίπης. Ο Πίπης έφυγε μακρινό ταξίδι στον Σείριο, τον Αλντεμπαράν και τον αστεροειδή Β 612 - για τον οποίο δεν ξέρω γιατί, αλλά έχει αποφασίσει να αράξει για πολυυυυυυύ καιρό - και άφησε εμένα στο πόδι του να σας στείλω τα χαιρετίσματα του. Τα οποία φυσικά δεν μπορεί να είναι παρά με ένα τραγούδι.
Τώρα μεταξύ μας δεν το κόβω και τόσο για μακρινό ταξίδι, όσο για μαύρη πέτρα, εισιτήριο χωρίς επιστροφή κλπ κλπ. Τα δε "Τετράδια του Πίπη" δεν χρειάζονται πλέον (αφού ο Πίπης έφυγε), άρα λογικά αποφάσισε να κλείσουν και να μπουν στην βιβλιοθήκη.
Τέλος πάντων ας του ευχηθούμε καλό ταξίδι και να προσέχει...
Δημήτρης
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ειχα την υποψια οτι ηταν Αλντεβαριανος ο Πιπης και επιβεβαιωθηκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήγιατι δεν γραφεις εσυ στην θεση του?
καλό ταξίδι στον Πίπη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌτι κι αν αποφάσισε, είμαι σίγουρη ότι είναι για το καλύτερο.
Ο Πίπης πάντα ήξερε να φροντίζει τον εαυτό του. Αυτό θα κάνει και τώρα.
Καλύτερα να μην γράψεις εσύ στη θέση του...
Αν θές εσύ να γράψεις, βρες την έμπνευση, τη μουσα ή οτιδήποτε άλλο και δημιούργησε...
Μην περπατάς στα χνάρια άλλου, φτιάξε τα δικά σου. Κάπου θα είμαι κι εγώ και θα παρακολουθώ...
Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης
ΑπάντησηΔιαγραφήΜουσική: Δημήτρης Αποστολάκης
Πρώτη εκτέλεση: Ψαραντώνης
Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη
π' όλο με περιμένει
κι όλο την καρτερώ,
τηνε μισώ και με μισεί, θέλει να με σκοτώσει,
μα ελπίζω να φιλιώσει
καιρό με τον καιρό.
Έχει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου
κι εγώ για το καλό μου
για κείνη πολεμώ
κι όλου του κόσμου τα καλά με κάνει να μισήσω,
για να της τραγουδήσω τον πιο βαρύ καημό.
όρη, λαγκάδια και γκρεμνά με σπρώχνει να περάσω,
για να την αγκαλιάσω
στον πιο τρελό χορό,
κι όταν τις κρύες τις βραδιές θυμάται τα κλουβιά της,
μου δίνει την προβιά της
για να τηνε φορώ.
Καμιά φορά απ' το πιοτό πέφτομε μεθυσμένοι,
σχεδόν αγαπημένοι,
καθείς να κοιμηθεί
και μοιάζει ετούτη η σιωπή με λίγο πριν την μπόρα,
σαν τη στερνή την ώρα
που θα επιτεθεί.